Wat? https://wp.me/p6mTIY-ak

De Chemin de Stevenson, of GR 70, is een wandelpad van een goede 250 kilometer in het zuiden van Frankrijk. Het volgt min of meer de route die de Schotse schrijver Robert Louis Stevenson met een ezelin, Modestine, aan het einde van de 19de eeuw ondernam. Het doorkruist vier regio’s: de Velay, de Gévaudan, de Lozère en de Gard en gaat door de Cevennen.

Proloog: Brussel – Lyon https://wp.me/p6mTIY-au

De nostalgische zijstap

Onze reis naar het Zuiden van Frankrijk heeft een tussenstop in Lyon, een plek met een geschiedenis die teruggaat tot de Romeinen. Een stad gespleten door bruggen, twee rivieren en verschillende tijdperken.

De RLS-proloog: Lyon – Saint-Etienne – Le Puy-en-Velay https://wp.me/p6mTIY-aT

We arriveren op 15 augustus in Le Puy-en-Velay, waar die dag een Mariaprocessie plaatsvindt. Le Puy wordt gekarakteriseerd door de kathedraal, de link met Santiago de Compostella en een vreemd en gigantisch rood standbeeld van Maria.

Dag 1: Le Puy-en-Velay – Le Monastier-sur-Gazeille https://wp.me/p6mTIY-bi

Op deze eerste wandeldag doen we een stuk van de weg naar Compostella. Hoewel nog niet officieel een deel van de GR 70 kunnen we al wel genieten van het prachtige landschap van de Velay, gevormd door vulkanische activiteit. Zand- en bosweggetjes voeren ons naar kleine gehuchten. Eindbestemming Le Monastier is een plek met een eeuwenoud klooster en een vreemd museum.

Dag 2: Le Monastier-sur-Gazeille – Le Bouchet-Saint-Nicholas https://wp.me/p6mTIY-bF

De eerste echte wandeldag op de GR 70. We verlaten Le Monastier en genieten vandaag nog van het landschap van de Velay. Het brengt ons naar onder andere Goudet, waar we een ruïne op een heuvel kunnen aanschouwen. Na een klim volgt een stuk met heel wat zandweggetjes. Uiteindelijk komen we in Le Bouchet-Saint-Nicholas aan, waar we niet enkel kunnen genieten van welverdiende rust, maar ook onze eerste table communale moeten ondergaan.

Dag 3: Le Bouchet-Saint-Nicholas – Langogne https://wp.me/p6mTIY-bZ

Vandaag een wat langere etappe. Eerst gaat het van onze vertrekplaats naar Landos, waarna we op het grootste basaltplateau van Europa wandelen. Het landschap is duidelijk in overgang. We stoppen eveneens in Pradelles, soms het mooiste dorpje van Frankrijk genoemd. Daarna is het nog een goede 6 km tot onze eindbestemming Langogne, waar ons ook nog een historische mini-wandeling wacht.

Dag 4: Langogne – Cheylard-L’Évêque https://wp.me/p6mTIY-cO

Een kortere etappe met aan het begin en het einde wat regen. Op deze vierde wandeldag gaat het van Langogne door het hart van de Gevaudan, naar het kleine plekje Cheyard-L’Évêque. Het was in deze bossen dat het gelijknamige Beest ronddwaalden. Wij kregen echter een praatgrage man uit Bordeaux als metgezel. Een sfeervolle en mistige wandeldag doorheen het bos.

Dag 5: Cheylard-L’Évêque – La Bastide Puy-laurent https://fromtheseatothelandbeyond.wordpress.com/2020/09/26/dag-5-cheylard-leveque-la-bastide-puylaurent/

Deze vijfde dag was een lange en vooral regenachtige dag. Hoewel voor een stuk beschut door het bos, was het toch her en der een beproeving. Het eerste rustpunt is de fotogenieke ruïne van Luc. Daarna gaat het via een lus rond het dorpje naar Laveyrune, waar een kerk opnieuw als schuilplaats dient. Het laatste stukje voert ons langs knetterende elektriciteitsmasten en zo naar de afdaling naar het kleine dorpje La Bastide Puylaurent.

Dag 6: La Bastide Puy-laurent – Chasseradès https://fromtheseatothelandbeyond.wordpress.com/2020/12/15/dag-6-la-bastide-puylaurent-chasserades/

Na regen komt zonneschijn. We haalden onze schade van de vorige dag in en bezochten het trappistenklooster Notre Dame des Neiges. Daarna ging het bergop en bereikten we voor het eerst de grens van 1300 meter, La Mourade. De top is wat versperd door windmolens. De GR 70 daalt vervolgens af naar de jonge Allier, om daarna aan te komen in het kleine dorpje Chasseradès. Daar wacht ons een uitdagend avondmaal.

Dag 7: Chasseradès – Le Bleymard https://fromtheseatothelandbeyond.wordpress.com/2020/12/27/dag-7-chasserades-le-bleymard/

We verlaten het ruige van de Gevaudan nu volledig, en hoewel het vandaag nog voor een groot stuk door een bos ging, naderen we op de Mont Lozère. Eerst passeren we boven en daarna onder het indrukwekkende viaduct van Arquejol. Daarna gaat het naar het plateau van de Goulet. We dalen af via een bos, waar we gestalkt worden door vliegjes en passeren het spookdorp Serreméjan. Na een bezoek aan de bron van de Lot gaat het naar Les Alpiers en onze eindbesmetting Le Bleymard.

Dag 8: Le Bleymard – Le Pont-de-Montvert https://fromtheseatothelandbeyond.wordpress.com/2021/01/17/dag-8-le-bleymard-le-pont-de-montvert/

De koninginnenetappe van de GR 70. Het pad klimt boven Le Bleymard en gaat vervolgens naar het bos voor de eerste col van de dag. Daarna is het nog een goede 400 hoogtemeters door een mooi en kleurrijk heidenlandschap naar de Pic de Finièls, met zijn 1699 meter het letterlijke hoogtepunt van de Chemin de Stevenson. Na een mooi panorama daalt het naar Finièls, een dorpje in het hart van het natuurpark van de Cevennen. Door een landschap met enorme granieten rotsblokken arriveer je in in le Pont-de-Montvert, waar in 1702 de protestantse revolte van de camisards begon.

Dag 9: Le Pont-de-Montvert – Florac https://fromtheseatothelandbeyond.wordpress.com/2021/01/30/dag-9-le-pont-de-montvert-florac/

Na de hoogste dag volgt de langste dag. Op 27 km wordt er eerst een goede 600 meter gestegen en vervolgens 900 meter gedaald. De dag begint in hetzelfde mooie, ruige landschap als de dag ervoor en gaat naar de in purperen heide bedekte Signal de Bougès. Eerst daalt de GR 70 via een pad met losliggende stenen om vervolgens een breed pad langs de beboste heuvelflanken te nemen. De afstand en de hitte zorgen voor heel wat uitdaging, maar de eindbestemming Florac, met het water dat door het hart van het stadje snijdt, is meer dan de moeite waard.

Dag 10: Florac – Gare de Cassagnas https://fromtheseatothelandbeyond.wordpress.com/2021/02/07/dag-10-florac-gare-de-cassagnas/

Deze 10de dag is niet zo lang en niet zo uitdagend. Het valt uiteen in twee delen. In een eerste zijn er enkele kortere, maar vrij steile klimmetjes, maar het bestaat het grootste deel uit balcony walking, op een egaal pad met zicht op de beboste heuvels. Na het dorpje Saint-Julien-d’Arpaon volgt de GR 70 een oude spoorlijn die is omgebouwd tot wandelroute. In Gare de Cassagnas is het heerlijk rustig vertoeven, met amper bereik en picknickbanken die het gemeenschapsgevoel versterken.

Dag 11: Gare de Cassagnas – Saint-Germaine-de-Calberte https://fromtheseatothelandbeyond.wordpress.com/2021/03/21/dag-11-dag-11-gare-de-cassagnas-saint-germaine-de-calberte/

De voorlaatste dag was een korte etappe met drie ijkpunten. Het eerste was het monument ter herdenking van de oorlog van de camisards. Het tweede was de Col de la Pierre Plantée het laatste punt tegen de 900 meter. Het derde was de afdaling naar Saint-Germaint-de-Calberte. Dat laatste is een klein, gezellige dorpje met een rijke geschiedenis en dat met z’n terrassen en zicht op de heuvels van de Cevennen ook zeer fotogeniek is.

Dag 12: Saint-Germaine-de-Calberte – Saint-Jean-du-Gard https://fromtheseatothelandbeyond.wordpress.com/2021/04/04/dag-12-saint-germaine-de-calberte-saint-jean-du-gard/

Op deze laatste wandeldag op de GR70 gaat het nog een keer omhoog, naar de Col de Saint-Pierre en de bijhorende Signal, waar een 360-graden panorama over de Cevennen op ons wacht. Via de oude weg naar Nîmes trekken we de Gard in, het echte zuiden van Frankrijk. In het eindpunt van de route, Saint-Jean-du-Gard is het nog genieten van een streekmuseum.

Epiloog: Saint-Jean-du-Gard – Nîmes https://fromtheseatothelandbeyond.wordpress.com/2021/04/24/epiloog-saint-jean-du-gard-nimes/

We bezoeken nog Nîmes, een stad vol met Romeinse geschiedenis.

Slotbeschouwing https://fromtheseatothelandbeyond.wordpress.com/2021/04/26/de-slotbeschouwing/

Een korte slotbeschouwing, recht uit het reisdagboek