Montgomery

Op de laatste dag stonden we voor een klein dilemma. Als wandelpuristen doen we graag alles maximaal te voet. Maar het pad van Montgomery naar de startplaats van dag 8 betrof 5 kilometer en het was eveneens redelijk hellend. Dus besloten we om toch maar een taxi te nemen. (Een redelijk dure taxi uiteraard, want deze moest nog van redelijk ver komen). Het gedeelte dat we vandaag zouden doen is gekend als de “switchback”, een spel van continu stijgen en dalen in de Shropshire Hills. Uitdagend, zo zou blijken.

Wandelen in de aangename zomerzon

Brompton Crossroads – Newcastle on Clun (11 km)

Het grootste deel van de dag heb je de Dyke als metgezel. In het eerste stuk wandel je er zelfs op. Het is op zich tof, alleen hebben konijnen er zich mettertijd meester over gemaakt, waardoor je moet oppassen dat je niet struikelt over een pijp. Tijdens de eerste kilometers klimt het pad aanvankelijk nog gestaag, via de Kerry ridgeway, een pad dat al in het Bronzen tijdperk werd gebruikt. Het is na een tijdje dat je aan de eerste serieuze beklimming komt. Hoewel de hellingsgraad vrij moordend is, staat het op de kaart zelfs niet aangeduid als heuvel. Dat is het voor- en nadeel van wandelen in Engeland. Je mag er door de velden en weiden, maar dat betekent ook dat het pad niet slingert maar gewoon recht naar omhoog en omlaag gaat.

Die daling is redelijk gevaarlijk, aangezien je opnieuw op de Dyke met konijnenpijpen moet wandelen en je dus nog meer risico loopt om je voet verkeerd te zetten. Gelukkig komen we in een stuk beneden, aan het pittoreske kerkje van Churchtown, alwaar we werden verwelkomd door de klanken van het plaatselijk kerkkoortje. En dan kwamen de heuvels er eindelijk aan. Eerst via een bos naar Hergan (408 meter) en dan naar het lagergelegen Graig Hill (369 meter). Uiteindelijk gaat het weer een hele stuk naar beneden, tot je op de weg naar Newcastle on Clun komt, wat je links mag laten liggen.

Een kerkje tussen de heuvels

Newcastle on Clun – Knighton (12 km)

Het tweede deel volgt ongeveer hetzelfde stramien. Op en neer, steeds zo direct en steil mogelijk. Het geeft zeker de nodige fysieke uitdaging en mooie vergezichten, maar elke beklimming wordt wel zwaarder. Het grootste stuk stijgen is het naar Llanfair Hill (432 m). Eens daar aangekomen mag je genieten van een heel lang stuk Dyke dat eerst aan de rechter- en dan weer aan de linkerzijde opduikt. Een perfecte plaats voor een picknick.

Hierna staan er nog twee heuvels op het menu. De groene heuvels blijven nog even het decor van een mooie maar vermoeiende wandeling. Het betreft de Cwm-Sanaham Hill (406 m), met een trig point van waaruit je in de verte al de eindbestemming van de dag kunt zien. Daarna gaat het weer een heel stuk naar beneden om via een smal padje en vervolgens langs een bomenreeks naar de laatste heuveltop van de dag te gaan, Panpunton Hill (376 m). Na een kleine rustpauze (de voeten doen op dat moment al serieus pijn), is er nog een affreuze afdeling, waar het leek alsof mijn knieën het zouden begeven. Uitgeput maar tevreden komen we aan in Knighton, waar nog even langs het kleine Offa’s Dyke Centre passeren.

Langsheen de Shropshire Hills

Knighton

Ons avontuur langs Offa’s Dyke eindigde uiteindelijk in Knighton, voorbij ietsje meer dan de helft van het wandelpad. Op dat moment leek het meer dan voldoende, al is de completist in mij altijd een beetje lastig als ik niets kan afmaken of -wandelen. Wat we zagen van de national trail was echter fantastisch. Vanaf het begin, aan het strand van Prestatyn, doorheen de Clwydian range, volgden ook nog o.a. de puinhellingen van Llangollen, bossen, viaducten en acquaducten, grootse kastelen en ruïnes, kanalen, riviertjes en meren. Offa’s Dyke Path is een uitdagend maar mooi pad, met een goede mix tussen natuur en cultuur.

Een Jeroen with a view

Het eten

In The Horse & Jockey Inn besloten we om eens iets anders te proberen en namen we beiden eerder Mexicaans geïnspireerde voeding. Lekker, maar pikant. Gelukkig was er nog een lokaal biertje om de keel te blussen.

Het verblijf

Offa’s Dyke Guesthouse was zeer net, met een goed en welgekomen bed. De gastvrouw was een beetje excentriek (lees: verwarde kunstenarestype) en hoewel ze op dat moment misschien niet uitblonk in traditionele gastvrijheid, ontving ik achteraf wel nog een vriendelijke mail. Misschien was ze gewoon niet zo goed in de omgang met mensen, maar dan is een B&B wel wat raar.

Bijzonderheden

– Na deze dag volgt er nog een soortgelijke dag tussen Knighton en Kington. Op dat moment vroeg ik mij af hoe mijn arme voeten en knieën zich zouden voelen om een twee dag op rij op en neer te gaan.

– De hoogtepunten van het tweede gedeelte van Offa’s Dyke zijn onder meer een passage door de Brecon Beacons, met ook het hoogste punt van de reis rond de 700 meter, Tintern Abbey, de stad van de boekenwinkels Hay-on-Wye, de boekenhoofdstad van het Verenigd Koninkrijk en Chepstow met het indrukwekkend kasteel.