Klif

Dag 3: Étretat – Fécamp

/ jverhelst / 1 reactie

🥾 Terrein

De wandeling start op ruige, smalle klifpaden met af en toe steile afdalingen, waar je de zee op verschillende niveaus kunt bewonderen. Het pad slingert zich langs de rand van de kust, soms wat oneffen, met rotsachtige ondergrond en hier en daar wat grind. Daarna volgen lichtere stukken door weiden en bossen, afgewisseld met onverharde paden langs pittoreske dorpjes. Het laatste stuk loopt over de vlakke dijk van Fécamp, met soms een stukje asfalt.

🏞️ Bezienswaardigheden

• Kliffen van de Albasten kust: Prachtige door erosie gevormde rotsformatie in zee, te bewonderen vanuit meerdere hoeken
• Vaucottes: Het rijke dorpje met grote Normandische villa’s
• Yport: Gezellig kustplaatsje, met een charmante haven en uitzicht over het dorpje vanaf een klim
• Fécamp: Historisch stadje met jachthaven, ruïne van het kasteel van de hertogen van Normandië en het Palais Bénédicte
• Vuurtoren, kapel en windmolens die het silhouet van Fécamp typeren

⏳ Afstand & duur

± 18 km, met pittige klimmetjes en afdalingen, door de mix van ruige kust en dorpjes aangenaam afwisselend

⛰️ Zwaartegraad

Middelzwaar – vooral door de steile klifpaden en pittige hoogtemeters, en het laatste deel langs de dijk dat door vermoeidheid zwaarder aanvoelde

⭐ Oordeel 4,5/5

35.144 stappen gezet (27,3 km, waarvan 17,1 km op de GR 21)

639 meter gestegen, 663 meter gedaald

Hoewel Étretat overduidelijk een must was, vooral vanwege de natuurpracht, was ik ook ergens blij dat we het kustoord konden verlaten. Het was er druk en bijgevolg niet de meest gezellige plek. Daar kon zelfs de mooist gevormde rotsformatie niet tegenop. Het ontbijt was weliswaar geweldig, met een zicht op de kust, ten minste voor wie goed door het terras van het restaurant keek.

Klifpaden en mooie dopjes

Onze derde wandeldag, de eerste volledige langs de kust, begon zoals we de dag ervoor waren geëindigd, met het trapje naar de kapel. Wat volgde was een wandeling langs de klifrand die blijkbaar zo impressionant was dat we de GR even onbewust lieten voor wat het was en gewoon de zee bleven volgen. Het leverde ons een mooi pad op, een grellig smal stukje met een diepe afgrond en een zeer steile afdaling. En dan was er uiteraard ook nog de door erosie vereenzaamde rotsformatie middenin de zee, die we vanuit alle hoeken konden bewonderen.

Onderweg kwamen we twee mooie dorpjes tegen. Vaucottes was duidelijk een plek voor de rijkere medemens, getuigen de grote, mooie Normandische villa’s. Yport was dan weer een gezellig kustplekje en op oppervlakkige basis, we spendeerden er niet al te veel tijd, leek het heel wat gezelliger en mooier dan Étretat.

Op en neer langs de kust

Deze derde dag is een dag met pittige klimmetjes en pijnlijke daalpartijen. Maar het was zodanig geconcentreerd dat het te doen was met de huidige conditie. Alleen het laatste stuk, een afdaling in Fécamp en de wandeling langs de dijk was even te uitputtend. De klim vanuit Yport daarentegen viel goed mee en gaf een mooi overzicht over het dorpje.

Het is wandelgewijs ook gewoon een mooiere dag, door het feit dat de zee veel meer aanwezig is. Dat wil niet zeggen dat de reeds vertrouwde akkers en velden niet af en toe opduiken. En op het einde van de mooie wandeldag dook Fécamp op. Een plek met veel geschiedenis, maar ook een interessant profiel vanuit de verte, met z’n jachthaven, z’n kapel en vuurtoren op een helling en nog wat windmolens om het tafereel af te maken.

Fécamp

Fécamp is omwille van z’n ruimte en z’n opbouw aangenamer dan Étretat. Maar het heeft ook een rijke geschiedenis, met de ruïne van het voormalig kasteel van de hertogen van Normandië en het Palais Bénédicte, genoemd naar de plaatselijke likeur. Ook de dijk en het strand zijn aangenaam, en de jachten in de jachthaven geven ook een eigenheid ten opzichte van de plaatsjes waar we eerder waren geland.

Na een deugddoende douche en wat rust, botsten we op een uitnodigend terras aan de kade. Het eten was er zeker lekker, maar om de reservaties waar te maken, aasde het personeel op onze tafel. Waar we bijzaten werd reeds besproken dat ze onze tafel gingen confisceren. Sara trok het zich duidelijk minder aan, maar het kostte hen toch een dessert. Na het eten gingen we even naar het strand om te genieten. Daarna was er op het TV, nog een bizarre discussie over Sint-Pieter op het nieuws.

Het eten

La Boucane, een restaurant dat zowat alles aanbood. Wij gingen echter voor de pizza. Sara was bijzonder avontuurlijk en koos voor een 5(!)-kazen pizza. Ik nam een pizza met kip en peer en dat was een aangename verrassing.

Het verblijf

Hôtel du Commerce, opnieuw een gezellige chambres d’hötes, met dit keer nog wat extra ruimte ten opzichte van de vorige. Een klein beetje uit het centrum, maar aangezien Fécamp niet al te groot is maakt dat niet zoveel uit.

Meer wandelingen op de GR 21 vind je hier: https://fromtheseatothelandbeyond.com/gr-21-albasten-kust/

Dag 2: Villainville – Étretat

/ jverhelst / Een reactie plaatsen

🥾 Terrein

Een relatief korte etappe met overwegend gemakkelijke paden over velden en akkers, afgewisseld met een bosstuk van zo’n 1,5 km dat aangenaam verkoeling biedt. Het laatste deel brengt je langs de beroemde kliffen van Étretat, met een mix van stevige trappen en ruige paden langs de kust. Door de drukte kan het wandelen langs de dijk en in het dorp soms wat hectisch aanvoelen, maar er zijn ook rustige strandplekjes om even te ontsnappen.

🏞️ Bezienswaardigheden

• Le Tilleur: Charmante dorpje met zijn historische stenen rechterstoel
• De iconische rotsformaties van Étretat: vereeuwigd door Monet en vele kunstenaars
• Vuurtoren en indrukwekkende kliffen van de Albasten kust
• Kapel Notre Dame de la Garde: met prachtig uitzicht over zee en kliffen

⏳ Afstand & duur

Een compacte etappe van circa 13 km die gemakkelijk te wandelen is, maar door het terrein en de drukte in het dorp toch de nodige aandacht vraagt.

⛰️ Zwaartegraad

Makkelijk tot gemiddeld, vooral door het klifgedeelte met enkele stevige trappen en het soms drukke wandelpad.

⭐ Oordeel 4/5

25.848 stappen gezet (20,4 km, waarvan 13 km op de GR 21)

328 meter gestegen, 425 meter gedaald

Terug naar de weg des doods

Ondanks mijn voorafgaand buikgevoel, mee ingegeven door de helletocht langs de autoweg, en bijhorende vooroordelen, bood het Domaine niet enkel een goede overnachting (Tahiti-style) maar ook een lekker ontbijt, met pain au chocolat, een croissant, wat brood en een suikerrijk taartje, wat zelfs voor Sara wat zoet was. We moesten evenwel opnieuw de kilometer op de Weg des Doods afleggen, met 1 niet al te ongevaarlijke ervaring in een bocht. Gelukkig kwamen we heelhuids op de GR, waar ons vandaag een korte tocht naar het populairste kustdorpje wachtte.

Een verderzetting van dag 1

De wandeling zelf was dus eerder aan de korte kant, met een dikke 13 km. Maar het bood wel wat memorabels aan. De eerste kilometers waren vooral een verderzetting van de eerste dag, met heel wat velden en akkers. Ter afwisseling kregen we daarna wel het betere boswerk voor een goede 1,5 km. Een volwaardige langeafstandswandeling heeft immers bos nodig. Daarna volgde opnieuw wat weideland, met de karakteristieke Normandische huizen mooi in het landschap verweven, of soms verstopt achter een indrukwekkende haag.

Op de eerste dag ontbrak het wat aan memorabele dorpjes. Le Tilleur is de eerste kanshebber. De straatjes zijn gezellig en er is een klein historisch momentje. Middenin het dorp staat het en stenen stoel van waaruit eeuwenlang recht werd gesproken. En ondanks onze tegenslag van gisteren wisten we er een vers stokbrood te scoren. Win-win!

Naar de befaamde kliffen

Daarna waren we nog slechts een wandeling doorheen de velden en akkers verwijderd van de zee en de kliffen. Onze eerste vuurtoren liet ook niet te lang op zich wachten. Étretat biedt de meest bekende rotsformatie van de Albasten kust aan, met dank aan Monet en de andere kunstenaars die deze vereeuwigden, en dat is er aan te merken. De rust van gisteren is vandaag veranderd in een Blankenbergeniaanse mensenmassa. Net voor en net na het dorpje hijsen slierten mensen zich naar boven, de 1 fysiek en vestimentair al wat beter uitgerust dan de andere. Bij het afdalen staan we zelfs even in de file.

Op de dijk, waar de mondmaskerplicht opnieuw was ingevoerd, was het qua volk niet al te beter. Gelukkig vonden we nog een stukje strand om ons eigen te maken, in de relatieve luwte, in de mate van het mogelijke. In Étretat is COVID misschien ook wel een zomergast, maar de andere badgasten leken het onder deze zonnige omstandigheden niet al te veel van aan te trekken.

Étretat is populair bij alle standen, kleuren en nationaliteiten. Schroom voor het menselijke/eigen lichaam lijkt hier helemaal afwezig. Misschien ligt het we aan het feit dat ik al heel lang niet op een plek als deze was geweest, waarbij kiezels worden geclaimd al was het een oorlog. Étretat heeft mooie natuur en her en der, weg van de dijk gezellige straatjes. Maar het is er voor het grootste deel wel wat druk.

Een mooie valavond

Hoewel het lange tijd niet minder druk werd, konden we toch genieten van een gezellig avond. Na een degelijke maaltijd klommen we nog naar de Notre Dame de la Garde-kapel, waar de plaatselijke jeugd een clip aan het draaien waren voor een lokale rapper, of dat is toch wat ik er van maakte. In 1854 besloten de inwoners om een ​​kapel te bouwen gewijd aan de Heilige Maagd. De matrozen droegen de materialen voor het gebouw op hun rug en armen. Op 6 augustus 1856 werd het ingezegend als kapel voor vissers en zeelieden. Het werd in 1942 vernietigd door de Duitse bezetter en in 1950 heropgebouwd.

De mooie setting en het prachtige vergezicht over water en kliffen werd wat verstoord door de jongeren, maar hun creatieve exploten werd dan weer zelf geboycot door het plotse opduiken van een toeristentreintje. Bij het dalen botsten we dan weer op een plaatselijke processie ter ere van de Maagd Maria. Als laatste spektakelstuk zagen we een meeuw een wafel uit de handen van een nietsvermoedende vrouw stelen. En dat op de plek waar de bedenker van meester-dief Arsène Lupin heel lang verbleef.

Het eten

Restaurant Du Perrey – Een kippenburger met licht gezouten frietjes. Niets speciaal maar goed vullend na een warme wandeldag.

Het verblijf

Le Rayon Vert – Zeer ruime kamer met jacuzzi, een gemengde ervaring, aangezien het gekozen programma maar niet leek te eindigen en ik vreesde voor eeuwig in de bubbels gevangen te zitten.

Meer wandelingen op de GR 21 vind je hier: https://fromtheseatothelandbeyond.com/gr-21-albasten-kust/