Hannover

Dag 2: Hannover – Dresden

/ jverhelst / Een reactie plaatsen

Treinobservaties

De nacht was best verkwikkend na een relatief vermoeiende dag en een avond vol schlagers op televisie. Het ontbijt in de Premier Inn was eveneens veelzijdig, met voor elk wat wils. Ik probeerde voor de leut en uit interesse de vegan salami. Het was beter dan verwacht.

Rond kwart voor tien verlieten we het hotel richting station. Sara nam de taak op zich om onze proviand aan te vullen, met wisselend succes. Geen broodjes, wel wilde bloemenkaas die best prijzig was. Op de trein was het even puzzelen met de zakken. Het hielp niet dat er een paar ogen in mijn nek priemden en instructies door vreemden werd gepreveld in het Duits.

De vier uur durende treinrit tussen Hannover en Dresden gaf de gelegenheid om het landschap en het wisselen ervan te observeren, hoewel de variatie ervan beperkter bleek dan gedacht. Het was voor een groot stuk pastoraal, met akkers en velden. Soms was het al eens wat meer bosrijk, soms meer glooiend. Ook wisselden oude en nieuwe windmolens elkaar af (weliswaar met een ratio in het voordeel van de nieuwe). Al bij al deed het vooral denken aan kolonisten van Catan.

De meeste haltes klonken vertrouwd in de oren. Magdeburg had een mooie, weliswaar verkleurde dom. Braunschweig was dan weer een iets minder indrukwekkend provinciestadje. We stopten ook in Halle, een licht verwarrende ervaring. Het was na dit bekend onbekend rustpunt dat we ons waagde aan de exotische en prijzige kaas, wat beter meeviel dan verwacht.

Nieuwe oude barok en Romantische zielen

Anderhalf uur later arriveerden we in Dresden. We wandelden eerst naar het hotel, dat gelegen was in de wijk Neustadt, aan de andere kant van de rivier. Zo kregen we een eerste impressie van het Firenze aan de Elbe. De barokke stad werd heropgebouwd na de vernietigende bombardementen. Negentig procent van de binnenstad was vernietigd. De restauratie zou decennia duren en pas na de eenmaking afgerond worden in zijn huidige pracht.

Het is een gegeven in de meeste Duitse steden. Het historische is per definitie niet authentiek. Maar dat maakt het niet minder mooi. Ons hotel, hotel Martha, lag in het nieuwere gedeelte, ook al had het meer dan honderd jaar geschiedenis als herberg/hotel/overnachting. Op de website is te vinden dat het ook een christelijke traditie kent. En inderdaad, het nieuwe testament was op het nachtkastje te vinden.

Na ons geïnstalleerd te hebben gingen we naar het Albertinum, een kunstmuseum dat heel wat te bieden heeft. Zo zijn er heel wat werken van Romantische schilders. Naast de gekende Caspar David Friederich kregen we ook al wat voorsmaakjes van onze wandelroute dankzij onder andere Johann Gottfried Jentzsch  en Johann Gottlob Schumann. Het is meteen duidelijk dat het landschap van de Säksische Schweiz mooi en inspirerend is.

Zaal na zaal schoven de decennia op. Van realistischere pastorale taferelen ging het al snel naar het impressionisme en expressionisme. En gezien de specifieke Duitse context was er ook een zaal geweid aan de Weimarperiode en Nazi-Duitsland, met verschillende stijlen, invalshoeken en politieke zijden. En zelfs het hedendaagse kon charmeren, met Gerhard Richter en een kleurrijke installatie.

Die eerste had een indrukwekkend werk waarin hij 48 fotorealistische maar artistiek wazige portretten maakte van 48 mannen die op een of andere manier de vaderfiguurrol opnam voor de man en de artiest Richter. Onder andere Thomas Mann, Oscar Wilde en Franz Kafka passeerden de revue. De manier van presentatie, van de blik naar rechts tot de blik naar links, en een spiegelinstallatie in het midden maakten het werk erg de moeite. Het Albertinum heeft dus een gevarieerde collectie in een mooi jasje.

Het Firenze aan de Elbe

Na ons museumbezoek gingen we naar een van de vele tapas bars in het centrum. Een excellente keuze, ook al koos ik de verkeerde kleur wijn en zag ik mij genoodzaakt om deze alleen binnen te hijsen. Na het eten deden we nog een kleine wandeling langs de Elbe en het oude stadsgedeelte. Hoogtepunt hiervan was de Zwinger, een voormalig paleizencomplex dat vandaag vooral dienst doet als plek voor musea allerhande.

Zelfs ondanks de werken aan het binnenplein was het een prachtige plek, vol barokke grandeur. Door de combinatie van de vele standbeelden, balustrades, trappartijen en een heuse waterpartij kon je je wanen in een Italiaans palazzo. Dresden delivers! En we hadden nog wat tijd om hier dingen te ontdekken en er nog even te vertoeven. Goede vooruitzichten.

Eten

Las Tapas. Een drukke tapasbar vlakbij de Frauenkirche en de Elbe. Goed gelegen. Door de drukte werden we aan de toog gezet, maar dat was op zich geen probleem.

Verblijf

Hotel Martha is een net hotel met een hoop geschiedenis in het deel Neustadt.

Dag 1: Brussel – Hannover

/ jverhelst / Een reactie plaatsen

Bij de zoektocht naar een reisbestemming kwamen we via onze lange shortlist uit bij twee favorieten. De keuze ging uiteindelijk tussen het douanierspad van Bretagne en de Malerweg in het Duitse Saksen. Uiteindelijk besloten we om voor de meest ‘exotische’ optie van de twee te gaan, uiteraard in alle relativiteit. Zo boekten we onze reis naar Duitsland, onze eerste echte keer bij de Oosterburen, om daar meteen een van de meest aangeprezen wandelpaden van Europa te temmen.

Onze eerste tussenstop van onze voorgesneden route lag in Dresden, een dikke negen uur met de trein. We hadden echter al van verschillende bronnen vernomen dat de Deutsche Bahn niet synoniem stond voor de vermeende Duitse degelijkheid en betrouwbaarheid. Tel daar nog bij dat negen uur sporen ook wat doet met het enthousiasme en energiepeil, en een tussenstop drong zich op.

Ook daar moesten we de opties afwegen. Uiteindelijk kozen we voor Hannover, een stad met geschiedenis die halfweg het traject Brussel – Dresden lag. Net als de meeste Duitse steden is Hannover een plek die ik vooral ken van de geschiedenisboeken. In dit geval van de link met het Engels koningshuis. Het werd net als andere plekken in Duitsland zwaar getroffen door de bombardementen door de geallieerden.

Treinpret

Onze eerste ervaring met de Deutsche Bahn was meteen wat chaotisch. Anders dan op andere internationale reizen is er geen keuze tussen willekeurige plaatsen en zelfgekozen plaatsen. Men heeft gereserveerde of niet-gereserveerde plaatsen. Omdat de reservatielichten en -displays past oplichtten nadat de trein vertrok, zagen we pas achteraf dat we er in respectievelijk Luik en Aken aan zouden zijn voor de moeite. Met een klein beetje hulp van de treinbegeleiders konden we alsnog plaatsen scoren die ons het overgrote deel van de treinrit comfort konden schenken.

Onze overstap was voorzien in het hoofdstation van Keulen. Passagiers die tot in Frankfurt moesten geraken, kregen de boodschap dat de trein niet verder zou rijden. Een korte stilstand voor het station was blijkbaar een voorbode van de afgelasting van de rest van de treinrit. We dachten zo te ontsnappen aan treinperikelen, maar er was toch nog een kleine adder on het gras.

De trein van onze boeking bestond namelijk niet meer in die vorm. Na ons te informeren bleek dat hij Köln-Hauftbahnhof zou overslaan en zou aankomen in het kleinere Köln-Messe. Een kleine sprint zorgde ervoor dat we daar op tijd geraakte en even later goed en wel naar Hannover aan het rijden waren. Eind goed, al goed.

Hannover, de rode draad

Ook in Hannover was het even wat zoeken. Het geplande bezoek aan het lokale stadsmuseum werd afgeblazen omdat de vaste collectie niet te bezichtigen was en de tijdelijke tentoonstellingen ons minder konden boeien. We besloten dan maar om de Rode Draad-wandeling te volgen. De brochure met extra uitleg was voor drie euro op te pikken bij het toerismekantoor, alleen was deze al gesloten om 15 uur. We konden dus wandelen, maar zonder de bijhorende context.

De rode draad, een stadswandeling van 4,2 kilometer, was ook zonder context leuk, al waren bepaalde passages en omwegen om deze reden soms wat bizar. Zo kwamen we in de winkelstraat of op een schijnbaar levenloos plein terecht. Er waren echter ook heel wat mooie bezienswaardigheden zoals het oude operahuis, het oude pestkerkhof, het herbouwde Rathaus, idyllisch gelegen aan een park met meertje en de kleine (heropgebouwde) historisch aandoende binnenstad.

We deden nog een kleine lus bij om toch even het meer (Machsee) te zien, waar een festival in opbouw was. Het zag er op papier (of op de digitale kaart) indrukwekkend uit, maar door de setting en de tenten en naders was het toch een klein beetje minder. Reken daar nog bij dat het vroege ontbijt en gebrek aan deftig middagmaal wat effect begon te hebben op het energiepeil en de lus was misschien toch een beetje van een tegenvaller.

Een levendige stad

Hannover is in het algemeen een levendige stad, met af en toe een hoek af. Op onze korte wandeling zagen we operazangers, acrobaten, breakdancers, hakkers (jawel, de dans die gelukkig niet meer en vogue is) en zelfs enkele jonge kerels die in een micro voor twee man aan het prediken waren over de liefde van Jezus Christus. De terrassen zaten vol, de straten waren gevuld. Hannover bleek een aangename tussenstop te zijn.

Het verblijf

We kozen voor Premier Inn City University, aan de achterkant van het station. Best goede ligging, vooral niet te duur en je weet wat je ervoor terugkrijgt.

Het eten

Spoon, een Italiaans restaurant in de buurt van ons hotel. Ik koos de huisgemaakte tagliatelle Parma en Sara de huisgemaakte Ravioli Porcini. En daarbij nog een lekkere tiramisu.